CCC Dag 1!

Col de Bataille, Col du Tribi, Col du Linas, Col de St Louis, Col de Port de Pailheres, Col de Pradel, Col des sept frères, Col de Marmare, Col de Chioula

BAM! 9 cols alstublieft! duidelijk iets dat mijn lijf niet gewoon is! Eigenlijk was het tot de middag maar een beetje opwarmen (geen enkele col boven 1000 meter), maar er werd toch snel gereden. Ik kon me telkens handhaven in het eerste groepje. Direct na de lunch moesten we eerst nog zo'n 15 kilometer vals plat aan zo'n 3% klimmen naar de voet van de Port de Pailhères. Ik zat in een groepje met Lennie, Mike Simpson (41 jarig beest, rot van talent, ik had hem mijn leeftijd geschat:-s), David (iets oudere bijter, naar het schijnt beste goudsmid van Londen en ver daarbuiten) en Dan (anesthesist bij de Navy, net terug van Afghanistan). Het ging snel... érg snel... zo snel dat ik mijn hartslag omhoog zag springen naar waarden die me op dit moment van de reis op zo'n stuk weg niet verstandig leken. Toen Dan dan ook nog eens serieus versnelde na een kopbeurt van Lennie (van kopbeurten was bij mij geen sprake), besloot ik los te laten. David volgde mijn voorbeeld.

Samen reden we naar de voet van de Pailhères. De eerste kilometers waren goed te doen, maar daarna... Jawadde... van een oplawaai gesproken. Een gemiddelde van geen tien km/u, moeten vechten tegen het braken, boven moeten gaan neerliggen... 't was erg... En toch stak enkel Tim Smith (de übersterke Amerikaan van gisteren) me voorbij. Voor de rest... niemand... Ik kwam als vijfde boven, en denk dat ik ook de vijfde tijd zal hebben. het feit dat enkel Tim me voorbijstak, en als je ziet hoe ik die klim beleefd heb, dan kan je alleen maar enorm veel respect hebben voor alle anderen die er nog zoveel langer over gedaan hebben (we hebben namelijk ook nogal enkele "grote" jongens mee...). Eerlijk gezegd waren de "Timed climbs" het verst van mijn zorgen vandaag. Toekomen, als het enigzins kan met wat reserve voor de dagen die komen, niet afstappen, geen kwetsuren opdoen,... IT WAS HARD! maar ook leuk;-). Op de klim die direct naar de Pailhères volgde voelde ik me al terug wat normaler. Vermoeid natuurlijk (ik ben het niet echt gewoon om na 6 uur op de fiets mijn 6e col van de dag te beklimmen), maar het ging...Wel nog grappig: na die zesde klim had ik aan David beloofd om boven te wachten. Uiteindelijk heb ik daar 45 minuten gestaan omdat hij zich niet goed voelde. We zetten dan eindelijk aan, en er volgt meteen een technische afdaling. Enkel Dan kon mij volgen, en zo reden we dan uiteindelijk toch maar met 2 de laatste 40 kilometer uit:-).

Bij aankomst waren er nootjes voorzien, maar geen drank, waarop een andere renner opmerkte dat ze bier serveerden in de bar. "Alright, Nuts & Beer"!;-)

Dinnertime binnen een halfuurtje, ga nog even met de collegarenners de rit van vandaag overlopen. Gistern was het avondeten dik in orde (3 gangen, méér dan genoeg, wijn en brood a volonté,...) Vandaag zal het er ook zeker ingaan!