Honesty Tour 2011 so far...

In Dutch this time...

Eventjes een kort verslagje van de Honesty Tour na dag 2! Het vertrek van dag 1 was pas rond het middaguur, een klassieke etappe: Col du pré (steil rotding), en aansluitend de steile kant van Les Saisies via Villard Sur Doron, om dan (masochisten als we zijn) de chalet met yacuzzi rechts te laten liggen en nog 2 kilometer aan gemiddeld 10 procent totaan de top van "Signal de Bisanne". Die eerste klim heeft me nog nooit gelegen, en ook dit keer werd het niets. Pieter Gabriël stak ondanks een "slecht gevoel" het vuur aan de lont, Pieter Heyvaert volgde vlot, Bram reed er op zijn eigen tempo knap naartoe, en Tim maalde ook zijn molentje "rustig" rond. Bij mij mocht de gemiddelde hartslag van 180 niet baten: 6e boven. Achter mij Cyriel, voor mij als eerste Pieter H, Bram, Roel, Pieter Gabriël (2 keer afgestapt!). Eén troost: op de tweede klim kon het alleen maar beter gaan, en dat was gelukkig voor mijn klassementsambities ook het geval. Al vanaf de voet ging Pieter G alweer in de aanval, ik schoof mee, en achter ons bleek de eerste col toch wat schade aangericht te hebben: Pieter H sloot even later ook aan, Bram zat ook nooit meer dan 50 meter achter, maar Roel en Tim kozen voor een wat rustiger tempo. Ik geraakte heel snel in mijn tempo ("stoempen" is blijkbaar dé manier voor mij om het snelst vooruit te komen, wie had dat ooit gedacht?!), en Pieter H volgde vlot. Zo vlot zelfs dat hij na even een blik op mijn Garmin geworpen te hebben, doodleuk zei "'t is voor mij vandaag". Ik moest hem al redelijk snel laten gaan (al liep het verschil nooit écht hoog op), en Bram had me intussen bijgehaald. Samen haspelden we de kilometers af, en aangezien hij maar een 39x25 had, kon ik hem er op de steilste stukken voor Bisanne 1500 even afrijden (nu ja, enkele meters aansmeren), maar hij kwam op 2 kilometer van de eigenlijke top knap terug. In die laatste 2 kilometer kreeg ik het wat zwaardere verzet niet meer rond, en reed hij van me weg. 1. Pieter H, dan Bram, ikzelf, Tim, Roel, Pieter G & Cyriel. De derde plaats leek gisteren voor mijzelf, Roel, Tim & Pieter G (die wonderwel weinig last lijkt te hebben van zijn hart) het hoogst haalbare...

Maar de Honesty Tour is natuurlijk geen eendagswedstrijd, maar een "grote" ronde, en dus is alles pas beslist eens alle fietsdagen achter de rug zijn. Vandaag stond alweer een klassieke zware etappe op het programma: Roselend, Joly, Saisies. Door materiaal pech van Pieter H en ziekte van Bram, leek het ons eerlijker/verstandiger om de Joly te skippen en Les Saisies vanaan de voet (langs de grote baan) te beklimmen na de afdaling van de Roselend. Deze beslissing werd genomen bovenop de Roselend, het zuur nog lekker vers in de benen;-).
 Maar even terug naar de voet van de Roselend. Roel leek vastbesloten om een gooi te doen naar eeuwige roem op de Roselend, en legde een strak tempo op van in het begin. Beide Pieters gingen vlot mee, ik hing er maar als balast aan en loste dan ook ongeveer halverwege de eerste 14km naar het meer (daar is het een tweetal km vlak/bergaf en dan volgen nog een 6 tal kilometer tot de top). Ik bleef echter de zware versnelling rondstampen, en na een aarzeling vooraan kon ik aansluiten. Ik was bang dat ik alsnog ging moeten lossen vlak voor het snelle stuk aan het meer, en dat ik daardoor veel tijd ging verliezen als de 3 vooraan samenwerkten. Ik zette me dan maar op kop, en de anderen vonden het blijkbaar snel genoeg gaan, want enkel Pieter G waagde nog even een schuchtere poging om afgescheiden aan het meer te beginnen door het tempo op te drijven maar niemand loste. Pieter H was zodanig sterk dat hij in die korte afdaling wegreed, en Pieter Gabriël ging erachteraan. Ikzelf zag dat Roel het lastig had en versnelde ook. Pieter H bleek te sterk voor Pieter G, en Pieter G besloot om wat in te houden in de laatste kilometer voor wat nog komen moest. Ik kwam terug, en kwam als tweede boven. Roel was nog vierde, Tim vijfde Bram had blijkbaar veel last van keelpijn, had te weinig energie en kwam vele minuten later pas boven. Cyriel verdedigde knap de rode lantaarnpositie.

Op de slotklim naar de chalet dan (een "loper" in de eerste kilometers) ging Pieter Gabriël alweer fors aan. Pieter H vond het na een tweetal kilometer welletjes en knalde erop en erover, terwijl ik mijn eigen tempo zocht. Roel en Tim kwamen heel even terug, maar net op dat moment sloeg mijn turbo aan. Net voor een korte afdaling op een 8tal kilometer van de chalet kwam ik bij Pieter G, en voelde dat het beste er bij hem afwas. Pieter H leek onbereikbaar ver weg, maar naarmate de kilometers vorderden, naderde ik zowaar op hem! Op zo'n 5tal kilometer van de finish begon ik er zowaar in te geloven! Hij voelde mij aandringen, maar was sterk genoeg om nog een tand bij te steken en mij al bij al nog op een redelijk grote afstand van een 30 tal seconden te houden. Maar het geloof groeit dat hij na een lange rit misschien wel te pakken is. Pieter G hield knap stand als derde, dan volgden Tim, Roel, Bram en Cyriel. Allemaal moe en voldaan liggen we nu in de zetel, en binnen 20 minuutjes nemen we onze plaatsen aan tafel in voor de vaste avondactiviteit!

Een volgend verslagje binnen een paar dagen, of vroeger als er genoeg tijd en zin is;-)
Thanks for following!