Stage 7: St. Lary-Soulan - Oust

Cols van de dag: Col d'Azet, Peyresourde, Potillon, Menté, Portet d'Aspet, Col de la Core & col de Catchaudegue. Er was opnieuw regen voorspeld, dus was het van bij het vertrek kwestie van goed voorbereid te zijn. Ik voelde vanaan de eerste klim (na 1km) al dat gisteren (en dan vooral de koude) nog enorm in mijn kleren zat. Naarmate de klim vorderde ging het beter, maar werd het ook kouder, en in de vallei waar we na de afdaling in belanden was het simpelweg écht koud! Daar kwam nog bij dat het nog echt serieus begon te regenen in plaats van de motregen die we tot hiertoe gehad hadden, en de afdaling van de Peyresourde werd een echte lijdensweg. Koud en nat tot op mijn bloot lijf, ik daalde tegen beter weten in verder af tot in Louchon, waar we de voormiddagstop hadden (vlakbij ons hotel van dag 3). Die voormiddagstop was zelfs niet ergens binnen! Ik zag het écht niet meer zitten, en was héél dicht bij opgeven. Enkele anderen hadden ook érg veel last van de kou, en samen vluchtten we een café binnen, waar we allemaal iets warms dronken. Ik weet niet precies meer hoe, maar even later zaten we weer allemaal op de fiets, op weg naar opnieuw een lus door Spanje, en tijdens die klim werd het zowaar wat warmer en kregen we ook warmer. We waren dit keer Johnny de Schot en ikzelf, en samen reden we door Spanje terug Frankrijk binnen naar de middagstop, waar Helen ons alweer heerlijke soep gemaakt had. Btw: Phil Deeker had ons in geval van nood een les Spaans gegeven: "Hallo" --> Olà "Hi, I'm lost, I'm part of a group of cyclists with white jerseys, have you seen them?" --> Olà -->Britse humor;-). Na die middagstop stond de eerste getimede klim van de dag op het programma, de Menté. Ik stak het vuur aan de lont (wilde bewijzen dat ik, ondanks de gemiste klim van gisteren, wel degelijk de 4e beste klimmer was), maar Tim & Mike kwamen alweer voorbijgevlogen! Ik ben wel tevreden van mijn klim (hartslag constant rond 170, blij dat ik dit nog kan op dag 7), maar onverwachts kwam Robert de Schot enorm sterk opzetten. Ik ging voluit, smeet boven mijn fiets neer en legde me in het gras te bekomen. Daarna ging het naar de Portet d'Aspet, vanuit de andere richting dan enkele dagen geleden, en hier deed ik het rustigaan op deze steile kuitenbijter. Na de namiddagstop stond er nog 1 (getimede) grote col op het programma, de Col de la Core, een 14km lange loper, gemiddeld 5,9 %. Robert had er blijkbaar zijn zinnen op gezet, want zette me enorm onder druk met zijn hoge tempo, en ongeveer halverwege moest ik loslaten. Die kou zorgt ervoor dat ik heel wat van m'n pluimen laat, terwijl het bij hem net omgekeerd lijkt (op de eerste warme dag lag hij wel met krampen op het asfalt op de Port de Pailhères). Naar de top toe viel hij wat stil, maar was toch sterk genoeg om zo'n 150 meter over te houden. Sterk! Chapeau! Hier etenstijd nu, geen foto's van vandaag helaas! We verblijven trouwens in Ours, piepklein dorpje in de Ariège, in een héél charmant hotelletje. Benieuwd naar het avondeten! Morgen droog en zonnig, en dat blijft zo tot het einde. Nog 3 fietsdagen!